“Medelijden is een gruwel maar in de etymologische zin zo mooi.”
Een zin uit de oh-zo eerlijke, openhartige en ‘pakkende’ brief die de papa van overleden Victor schreef en dit weekend te horen was bij ‘Touché’ op Radio 1.
“Kom langs”, zegt hij. “En misschien stuur ik je na 2 minuten terug naar huis, maar misschien worden die 2 minuten ook wel 2 uren …”
Helaas worden we in het leven te vaak geconfronteerd met verdriet, twijfel, angst of eenzaamheid. Het leven is te kort om er op die momenten niet voor elkaar te zijn. Stap bij iemand langs, of neem je telefoon en bel ze op. Ze zullen niet opnemen als ze daar geen zin in hebben. En nemen ze toch op, dan zullen ze ongetwijfeld blij zijn je te horen.
“Wat moet ik dan zeggen …” “Straks zegt ik iets verkeerds …”
Lees de brief van papa Koen, hij leert je ook hén te begrijpen.
Waarom ik dit schrijf? Omdat ik geloof dat zelfs een kleine kaart of een klein geschenk in de bus in situaties van angst of verdriet een wereld van verschil kan maken.
In de voorbije 3 maanden heb ik gemerkt dat dát de reden is waarom Folie Confetti bestaat. Om de hartverwarmende reacties en de verhalen dat iemand tranen in de ogen kreeg door de – onverwachte – hart onder de riem.
Dus. Neem pen en papier. Zoek een envelop en een postzegel. Schrijf iets neer, recht uit het hart. Steek in de envelop iets kleins wat toch betekenisvol kan zijn … een bloem, een quote … Je zal versteld staan van wat er gebeurt als je deze hart onder de riem op de post doet …
Oja. Een kaart of klein gebaar is gelukkig àltijd leuk. Ook voor wie net de wind in de zeilen heeft. Wie weet mag je zelf wel iets in de bus verwachten van iemand die deze blog heeft gelezen. You never know … #echtepostiszoveelleuker
Het verhaal van Koen opnieuw lezen of beluisteren?
