Een doordeweekse dag. Ik werk – zoals zo velen – van thuis
(jawel, ik heb nog een ‘andere’ full time job) en dat is ideaal want zo kunnen mensen heel flexibel pakjes komen ophalen.
De bel. Ik grits de juiste tote bag mee uit de ‘webshopkamer’. (Jawel, manlief vraagt zich nog altijd af waarom hij geen ‘mancave’ krijgt en ik die kamer ‘zomaar’ heb ingepalmd …)
Ik haast me naar beneden en de katten volgen me op de voet. Trouwe viervoeters van me ♥.
Ik open de deur en wrijf 2 keer in mijn ogen. Ik bloos een beetje en zeg waarschijnlijk … ‘euh’. Een trouwe klant (en kennis van vervlogen tijden uit de Westhoek) staat voor de deur, dat had ik verwacht, maar die bloemen …
“Waarom?!” Is mijn eerste vraag. “Gewoon, omdat je iedereen zo gelukkig maakt met wat je doet en de wereld wat mooier maakt … en ja ook een beetje voor de baby on the way.” Ik bloos nog harder en sta even met mijn mond vol tanden.
Dan krijg je bloemen … maar eigenlijk krijg je zo veel meer. Warmte, begrip, liefde, dankbaarheid … een ‘virus’ dat ik met Folie Confetti bij elk pakje wat probeer te ‘verspreiden’.
Als ik de vraag (van manlief die zich nog steeds afvraagt waarom de webshopkamer de webshopkamer is en geen vaste plek voor zijn koersfiets op rollen) krijg hoeveel ik aan mijn ‘ontspoorde hobby’ verdien dan moet ik het antwoord schuldig blijven. ‘Mijn garantie tegen een burn-out’, antwoord ik dan steevast met een glimlach.
Want er kruipt veel tijd in. En moeite. En nog meer tijd. En gepruts op de pc en gezeul met dozen waardoor onze kelder (en de stoep wanneer het ‘vuilnisophaaldag’ is) soms een kartonfabriek lijkt. Maar ook heel veel liefde. En veel confetti.
Elk lief mailtje dat ik van jullie krijg. Elk kaartje. Elk berichtje over een gelukkige persoon die een pakje heeft gekregen. Elke post op één of andere sociale media. Bij élk van bovenstaande en nog veel meer maakt mijn hart een (heel groot) sprongetje ♥.
En ik bedank jullie te weinig maar bij deze! Voor elk berichtje, kaartje, lief woordje via om het even welk kanaal …
PS: Manlief vroeg of hij zich schuldig moest voelen. Ik heb maar ‘ja’ geantwoord. Haha. Maar hij kookt met liefde voor mij en is de beste papa van de kid(s). En da’s nog meer waard dan bloemen :).
